بعداً وجود نداره، بعداً آدم پیر می‌شه

از تنبلی خودت خسته نشدی؟

بعداً وجود نداره. بعداً چای سرد می‌شه، بعداً آدم پیر می‌شه، بعداً زندگی تموم می‌شه. بعداً وجود نداره، همین الان شروع کن.

چند وقته که می‌خواهی چیزی یادبگیری و هنوز هیچ اقدامی نکردی؟

چند وقته که می‌خواهی کاری رو تموم کنی، ولی هنوز شروع نکردی؟

پایان‌نامه‌ات چند وقت دیگه باید همین جوری بلاتکلیف و ناتموم باشه؟

این همه تب باز روی مرورگر سیستمت کی باید خونده بشن؟

چند وقته می‌خواهی باشگاه رو شروع کنی ولی هنوز هیچ کاری نکردی؟

این همه پیام نخونده توی کانال‌ها و گروه‌های تلگرام تا کی باید روی هم تلنبار بشن؟

کتاب‌های نخونده که توی قفسه هستن و معلوم نیست کی خونده بشن؟

کارهای ناتمام، حرف‌های نگفته، آموزش‌های به تعویق افتاده و …

بعداً وجود نداره، شنبه دیره، فردا هم دیره. روز مناسب امروزه، و لحظه مناسب الانه.

نکنه فکر کردی تا آخر دنیا وقت داری کارهات رو انجام بدی، و تا آخر دنیا وقت داری تا به خواسته‌هات برسی؟

چه بسا آرزو که در خاک شود.

فکر کردی فرق یه آدم موفق مثل ایلان ماسک و این همه آدم شکست خورده در چیه؟ من چیزی جز عملگرایی و انجام کارها یکی بعد از دیگری نمی‌بینم. همیشه با خودت تکرار کن: بعداً وجود نداره.

بعداً وجود نداره، از همین الان شروع کن!

از همین الان شروع کن. همین الان. همین الان. همین الان.

فیسبوکت رو ببند. تلگرامت رو ببند. اینستاگرامت رو ببند. و از آموزش‌های آنلاین، پی‌دی‌اف‌هایی که دانلود کردی و کتاب‌هایی که توی خونه داری شروع کن. هر وقت اون‌ها رو تموم کردی بعد برو سراغ منابع جدید.

بعداً وجود نداره عزیز دلم، همین الان شروع کن. از یه دویدن نیم ساعته یا از یه دوش گرفتن ساده شروع کن.

از خوندن یه صفحه کتاب شروع کن. روز اول یه صفحه می‌خونی. روز دوم دو صفحه و یه روز می‌رسه که روزی ده صفحه کتاب می‌خونی. با روزی ده صفحه کتاب خوندن، تو یه سال ۳۶۵۰ صفحه کتاب خوندی.

از نوشتن یه خط شروع کن. یه خط فردا می‌شه دو خط و پس فردا می‌شه یه پارگراف. با نوشتن روزی یه پاراگراف ۱۵۰ کلمه‌ای در روز، بعد از یه سال ۵۴۷۵۰ کلمه نوشتی. می‌دونی همین نوشته‌ها رو آخر سال سر و سامون بدی، یه پایان‌نامه ممتاز یا چند تا کتاب معرکه ازش در میاد؟

بعداً وجود نداره، همین الان اینستاگرام و تلگرام و فیسبوک و توئیتر رو بذار کنار. اون گوشیت رو بذار کنار. کار حرفه‌ای را باید با ابزار حرفه‌ای انجام داد. با قلم و کاغذ و کتاب. با لپ تاپ و نرم افزار و پی دی اف. نه با یه گوشی اندرویدی که فقط چشمات رو کور کنه.

نکنه فکر کردی مردم ارزشمندترین چیزهایی که بلد هستن رو می‌خوان تو یه کلیپ لوس و خنک اینستاگرامی اون هم در یک دقیقه با تو در میون بذارن؟

نکنه فکر کردی قراره هر کی هر چی تو هر کانال و گروه تلگرام گذاشت رو تو بخونی! اون همه کانال و گروه و پیام و … همه رو می‌خواهی بخونی؟ تا الان چقدرش رو خوندی؟ از اون مقدار که خوندی چی حاصل کردی؟

نکنه فکر کردی فیسبوک واقعاً یه دانشکده است؟ تا الان چندتا دکترا از این دانشکده گرفتی؟ لیسانس که حتماً داری؟ نخند جدی می‌گم.

تو ایران برای لیسانس چهار سال و تو اروپا برای لیسانس ۳ سال وقت می‌ذارن. اگر هر هفته ۲۰ ساعت هم کلاس داشته باشی به عبارتی چهارسال، هر سال ده ماه، هر ماه چهار هفته، هر هفته ۲۰ ساعت کلاس میشه سرجمع ۳۲۰۰ ساعت.

بله آدم‌ها با ۳۲۰۰ ساعت آموزش لیسانس می‌گیرن. توی سه چهار سال گذشته چند ساعت توی شبکه‌های اجتماعی بودی؟ فکر می‌کنی کمتر از این بوده؟ نه عزیزم قطعاً بیشتر از این بوده.

حالا برگرد به روز اول و بیا جلو. اگر از اون روز تا الان فقط روزی ۲ ساعت یه موضوع تخصصی رو مطالعه کرده بودی و خوش خوشک یادش گرفته بودی، الان متخصص بلامنازع اون رشته بودی.

حالا می‌خواد یادگیری یه زبان خارجه باشه، می‌خواد یادگیری یه زبان برنامه‌نویسی باشه، می‌خواد آمادگی برای کنکور ارشد باشه، می‌خواد راه‌اندازی یه کار از صفر باشه، هر چی که می‌خواد باشه.

فکر کن الان کجا بودی اگر این همه وقت رو تلف نکرده بودی.

خوب الان هم دیر نشده. ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است.

از قدیم گفته‌ان:

آنکسی کوه‌ها را جابه‌جا کرد که شروع به جمع‌آوری سنگریزه‌ها کرد

می‌خوام بگم کمال‎گرایی و تفکر همه یا هیچ رو کنار بذار. از همونی که داری استفاده کن و جلو برو تا اونی که نداری رو به دست بیاری.

غصه خوردن در مورد چیزهایی که نداریم، از دست دادن چیزهایی است که داریم.

چیزی که تو زندگی جایگزین نداره عمره. عمرت داره تلف می‌شه. زمان درسته که یک مفهوم قراردادیه ولی این قرارداد هم مثل هر قرداد دیگه‌ای بندهایی هم داره که اگر در انجام مفاد قرارداد کوتاهی کنی، باید خسارت بدی.

بله زمان رو اگر خوب استفاده نکنی، باید خسارت بدی و خسارتش جز عمر از دست رفته نیست. عمری که رفت دیگه هیچ وقت برنمی‌گرده.

بعداً وجود نداره

و حرف‌های آخر

من در مورد اهمالکاری یه مطلب نوشتم که می‌تونی بخونی:

اهمالکاری

یه نوشته هم در مورد تمرکز دارم که امیدوارم برات مفید باشه:

چرا تمرکز نداریم؟

در مورد شبکه‌های اجتماعی و خسارت‌های عاطفیش هم حتماً این دوتا مطلب رو بخون:

شبکه‌های اجتماعی با ما چه می‌کنند؟

ناخوشی واگیردار در شبکه های اجتماعی

در مورد یادگیری زبان هم شاید دوست داشته باشی از اینجا شروع کنی:

راهنمای جامع یادگیری زبان (یک کتاب رایگان برای یادگیری روش درست هر زبانی) 

اگر دوست داری همیشه اولین نفری باشی که از مطالب این وبلاگ مطلع می‌شی، لطفاً ای‌میل خودت رو اینجا وارد کن: